GRONINGEN - Moe maar voldaan keerden ze deze week terug in Nederland: het team dat in Suriname met succes zes hartoperaties bij kinderen uitvoerde. Wat ze het meest is bijgebleven? ‘De enorme dankbaarheid van de kinderen en hun familie.’

Opereren in een ander land, in een ziekenhuis dat je niet kent en waar andere regels en gebruiken gelden: dat is even wennen, vertelt Ryan Accord, de kinderhartchirurg van het UMCG die samen met kindercardioanesthesist Hubert Mungroop de Surinaamse missie leidde. ‘Na de eerste operatie hebben we een uitgebreide debriefing gedaan: daarin bespreek je de hele operatie, wat ging goed en waar moeten we de volgende keer op letten? Zo merkten we dat de ronde operatiekamer een heel andere akoestiek heeft dan we gewend zijn. Dat betekende dat we er goed op moesten letten om niet door elkaar heen te praten.’

Al snel vertrouwd
Al snel raakte het team vertrouwd met de nieuwe omgeving waarin het moest werken. Mede ook dankzij de goede opvang en samenwerking met de Surinaamse collega’s. ‘Ze waren altijd beschikbaar om te helpen waar dat kon en nodig was.’ Het maakt dat Accord terugkijkt op een zeer geslaagde reis, waarbij het team uiteindelijk zes patiënten succesvol heeft kunnen opereren. De zevende geplande operatie ging niet door, omdat het kind niet voldoende fit was. Deze operatie wordt binnenkort door een team van LUMC uit Leiden gedaan. 

Dankbaarheid
Wat Accord en zijn collega’s het meest is bijgebleven? ‘De enorme dankbaarheid van de kinderen en hun familie. Vooraf zijn mensen soms sceptisch of kritisch, bijvoorbeeld als ze al langer wachten op een operatie. Maar dat slaat al heel snel om naar grote dankbaarheid richting alle mensen van het team, met wie ze dan ook graag op de foto willen en daar enorm trots op zijn.'

Symposium om kennis te delen
Naast de tevredenheid over de geslaagde behandelingen, is Accord ook blij met de kennis die ze hebben kunnen delen. ‘In de loop van de week, toen we goed gewend waren, was het ook mogelijk dat er geïnteresseerden konden meekijken. En aan het eind van de week was er een symposium voor coassistenten, verpleegkundigen en medisch specialisten, ook uit andere ziekenhuizen. Ook UMCG-bestuursvoorzitter Ate van der Zee was hier bij. Met het bestuur van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo besprak hij de mogelijkheden om vaker structureel met elkaar samen te werken.

Leren van Suriname
Dat het in Suriname anders gaat dan in Nederland, inspireerde Accord ook om te kijken wat er in Nederland beter kan. ‘Je ziet daar dat ze met soms beperkte middelen toch kwalitatief goede zorg kunnen leveren. In het kader van duurzaamheid kunnen we ons afvragen of sommige dingen wel echt nodig zijn. Waar ik in Nederland altijd een nieuwe hechtdraad krijg en een groot stuk weggooi, wordt een draad daar drie keer gebruikt. En moeten steriele materialen in plastic verpakt zijn, zoals bij ons het geval? Of is dat niet altijd nodig? Het zet aan tot nadenken over hoe wij werken en wat we gewend zijn.’

Onbetaalbare ervaring
Is een dergelijke missie wel mogelijk als in Nederland de tekorten aan personeel zo groot zijn en ook hier patiënten op de wachtlijst staan? Absoluut, zegt Accord. ‘Ja, het is moeilijk om sommige collega’s, zoals Kinder-IC verpleegkundigen, vrij te spelen. En eigenlijk moet je langer gaan, voor betere nazorg. Maar veel collega’s willen dit graag doen en doen dat deels in hun eigen tijd. Het is een ervaring die je altijd bij blijft. Je leert hiervan, pikt nieuwe dingen op, ontvangt ontzettend veel dankbaarheid en waardering. Zo betaalt het zich dubbel en dwars terug.’ 

p2000 groningenactueel