GRONINGEN - De provincie Groningen en de dagelijks besturen van de waterschappen Hunze en Aa's en Noorderzijlvest hebben vorige week de Regionale Veenweidestrategie (RVS) vastgesteld. Hiermee staat de provincie Groningen aan het begin van een meerjarig proces om met de betrokkenen in de veenweidegebieden oplossingen te vinden voor de daling van het maaiveld en de veenoxidatie.
Door veenoxidatie daalt de bodem 1 à 2 centimeter per jaar, waardoor het huidig gebruik van de veenweidegebieden, in de toekomst in het gedrang kan komen. Ook komt er CO2 vrij wanneer veen oxideert. De provincies hebben van het Rijk de taak gekregen de veenoxidatie te verminderen, als onderdeel van het nationaal Klimaatakkoord. De komende tijd gaat de provincie op basis van de RVS in veenweidegebieden oriënterende gesprekken voeren om te bekijken hoeveel CO2-reductie haalbaar is.
Wanneer veen droog komt te liggen en in contact komt met lucht, oxideert het. In het Klimaatakkoord van 2019 staan doelstellingen om de CO2-uitstoot voor het Nederlandse veenweidegebied te verminderen. De opgave voor Groningen is 0,05 tot 0,08 Mton CO2, voor 2030. Om dit te realiseren hebben de veenweideprovincies van het Rijk de opdracht gekregen tot een Regionale Veenweidestrategie te komen. Dit doet de provincie samen met de waterschappen Hunze en Aa’s en Noorderzijlvest, omdat de daling van het maaiveld ook gevolgen heeft voor de waterhuishouding. In het proces wordt verder met landbouworganisaties, natuur- en milieupartijen en de gemeenten afgestemd. Wanneer de gesprekken in de gebieden starten, worden onder anderen ook agrariërs, andere grondgebruikers en omwonenden betrokken.
Transitie landelijk gebied
De veenweideaanpak kan gezien worden als een van de bouwstenen van het Nationaal Programma Landelijk Gebied van de Rijksoverheid en zal nader worden uitgewerkt in dat kader. De provincie neemt de aanpak mee in het gebiedsplan voor Groningen dat in juli 2023 gereed moet zijn. In het gebiedsplan komen de klimaat-, water- en stikstofopgave samen.
Gevolgen verdroging
Nederland is rijk aan veenweidegebieden. De verdroging en oxidatie van de veenweiden leidt op diverse plekken in ons land tot problemen, zoals scheuren in funderingen, schade aan infrastructuur en vernatting van landbouwgronden. Een aan de daling van het maaiveld aangepast (grond)waterpeil is geen duurzame oplossing, want dit werkt nieuwe daling in de hand. Dit betekent dat waar het maaiveld daalt, deze uiteindelijk natter zal worden. Op termijn kan dit gevolgen hebben voor het landgebruik.