BLOG - Kastelen uit de Samurai-tijd, tempels met immense beelden van Boeddha, Geisha’s en een natuur die net zo bijzonder is als de cultuur.

Ik ging met collega’s naar het land van de rijzende zon. Na een vlucht van 12 uur ontmoeten we Emi, onze gids, op de luchthaven van Tokyo. Netjes wachten, in een rij, zonder dringen of ongeduldig te zijn, je hebt hiervan vast wel eens foto's gezien. Zo staan wij ook, moe van de vlucht maar netjes achter elkaar en onze koffer rechts naast ons. Onze transfer-bus komt snel en brengt ons in een uur naar ons hotel in de stad. Na een vlotte check-in nodigt de manager van het hotel ons uit voor het diner. De gerechten zijn klein, divers en prachtig en kleurrijk opgemaakt. In eerste instantie ben ik verbaasd door de uitgebreidheid, later tijdens de reis merk ik dat dit eerste diner geen uitzondering was maar dat maaltijden vaak zo gepresenteerd worden.

Mount Fuji
Op enkele uren rijden van Tokyo ligt het Hakone National Park. Behalve dat dit Nationale park bekend staat om de Onsen, heetwaterbronnen, is Mount Fuji het kenmerkende middelpunt. De berg is uniek door zijn symmetrie en ligt vaak verscholen onder een wolkendek, maar wij hebben geluk, na de regenachtige eerste dag is onze Mount Fuji dag zonnig en stralend. Al vanaf onze hotelkamer zien we de berg in de verte liggen.

Slapen in een Ryokan
In veel Japanse huishoudens worden de kleine vertrekken multifunctioneel gebruikt. De leefruimte wordt s avonds omgebouwd tot slaapkamer waarbij de traditionele matrassen tevoorschijn komen. Zo gaat dat ook in de Ryokan waar wij de nacht door brengen.  Als het bedtijd is schuiven we het kleine tafeltje opzij en halen we de comfortabele matrassen tevoorschijn. Kies je voor een overnachting in een Ryokan, kies dan voor een Ryokan met een eigen Onsen. Hoe lekker is het om na een lange dag te relaxen in het hete water, Kimono’s en slofjes liggen voor je klaar in deze traditionele hotels.

Ik raak ontroert van de pracht maar ook van de geschiedenis
Zon en bewolking wisselen elkaar af deze reis maar wij reizen ongestoord verder naar Nara. In deze oude hoofdstad vind je diverse tempels, Emi neemt ons mee naar wat ze de mooiste tempel van Japan noemt. De Todajij Tempel. Groots en gelegen op een ruim terrein maakt hij indruk. We lopen langzaam verder en ik ben benieuwd waar onze gids zo enthousiast over is. We beklimmen de trap en ik kijk omhoog. Voor mij staat een immens Boeddhabeeld. De Daibutsu in het centrum van het Tōdaiji-complex is het meest indrukwekkende boeddha beeld van Japan en ik begrijp meteen waarom. Hij meet 16 meter en weegt 500 ton en ik raak ontroert van de pracht. Hier voel je de geschiedenis. Als ik een rondje door de tempel loop staat mij nog een bijzondere ontmoeting te wachten, opeens sta ik oog en oog met een meters hoge, uit hout gesneden, Samoerai krijger. Intens, immens krachtig. Ik maak een selfie, tel mijn zegeningen en ervaar een geluksmomentje die reizen mij vaak geeft.

Nog twee uur met de trein voor onze laatste stop. Hiroshima. We wandelen via de Promenade of Peace naar Ground Zero en het Peace Park. Ik loop met de gids, ze antwoord op mijn vragen, die ik wat afwachtend stel. Ze vertelt over de tweede bom in Nagasaki die nodig was om haar land te laten capituleren. Schoorvoetend vraag ik Emi naar de Jappenkampen. Ze lijkt hier weinig van te weten maar refereert kort naar de barbaarse omstandigheden voor de gevangenen. Ze vertelt dat Japanse krijgers al vanuit de Samurai tijd zelfmoord pleegden als ze gevangen dreigden te worden. Japanners wisten hierdoor niet hoe ze met gevangen moesten omgaan, vertelt Emi.  Bij Ground Zero vertelt Emi zichtbaar emotioneel over het bombardement. Tijdens onze wandeling voel ik het verdriet en ben geraakt door de diverse kunstwerken en verwijzingen die staan voor vrede.

Wij reizen terug naar Kyoto waar nog één ding op onze Japan-bucket-list staat en dat is een bezoek aan een Karaoke bar. Hier zijn helaas geen beeld of geluidsfragmenten van.

Het hele reisverslag lees je op mijn website  Japan - Groeten Titia 

groningenactueel